Sezon Finali

    Yazacakların var ise hala sabretmek daha zordur, söylenecek o kadar söz varken susmak daha da zordur. Elde etme arzusu ve kaybetme korkusu ile geçen onca zamandan sonra yazmak için bu anı beklemek pek akıl karı değil sanırım. Ne olurdu nasıl olurdu bilmeden içinde o heyecanla ile devam etmek gerek yola. Belki de sevgili olmanın sorumluluklarını yerine getirmeden sadece kendinden sorumlu olarak yaşamak ve içindeki o tertemiz sevgiyi kirletmeden yaşamaktır doğrusu. Ya da cümle alem bilsin dercesine haykırmak, sonrasını düşünmeden paylaşmak   

'al işte' diyerek ortaya koyarak yaşamaktır. Sadece hayal kurarak , ihtimalleri düşünerek beklemek. Kaybetme korkusunun altında ezilerek susmak ya da. Ben bu filmi daha önce de izlemiştim dedirtir bazen hayat.

Bu anasını siktiğimin şehrinde yaşamak daha da zor bir hal alacak bu sene itibariyle. Şimdiye kadar yaşadıklarım hep sevdiğim bir dizinin sezon finalini izlemek gibi gelirdi. Bir sonraki sezonu beklerken ki haz ve merak duygularıydı genelde beni bu diziye bağlayan. Ama bu sefer elde sadece senaristin fikrini değiştirmesi için dua etmek var. Bazen iyi ve güzel şeyler daha iyileri olsun diye son bulurmuş. Bu cümleye bile itibar etmek geliyor ancak elden. Acabalar,keşkeler,hayal kırıklıkları ile dolu bu sezon gelecek güzel bir sezonun habercisi olsun.  

Sabret Şimdi

 Bu güzel şarkıyı ve yazıyı paylaşan arkadaşıma yürek dolusu teşekkürler.


Mavisini yitirmiş bir hayattı.Hep de öyle kaldı gökyüzü yarım.Çimlere basmaya hasret bunlar özlemdi önceleri.Sonraları başka özlemler aldı yerlerini.Acıydı geriye kalan mücadelendi.Sana hep güçlendin dediler, sen dahada mücadele ettin hep direndin yeri geldi acına ağlayamadın bile.Çünkü sana biçilen dimdik durmaktı hayatta.Birileri geldi ve gitti.Her biri senden bir şeyler aldı,belki yerine koydun belki koyamadın ama koysan da asla hiç bir şey eskisi gibi olmadı,olamadı.Kalbini kırdılar hoyratça ve arkalarına bile bakmadılar.Gerıye parçaları birleştirmek yine hep sana kaldı.Ellerin oldu,gözlerin oldu;annen;baban;özlediğin çocukluk,arzuların oldu.Başka limanların oldu sığındığın kendini kirlettin belki bu limanlarda..Sonra boş ver dedin belki ama aslında boş verdiğin falan yoktu,sende biliyordun..Sokaklara attın kendini,sarhoş oldun bitti sandın ama bir şarkı bir cadde bir söz yeniden seni ona götürdü..En zoru özlemi bastırabilmekti..Özlem nefesini kesti..Yürüdün yürüdükçe yollar bitmedi,Ayaklarına hep bir şeyler battı kanadı belki de,hissetmedin çünkü canımı daha fazla yakacak bir şey yok dedin hep..kendine dönüp hiç bakmadın..Neredeyim, napıyorum,ne istiyorum diye! Keşke sorabilseydin kendine ama kızma kendine sana bu hakkı vermediler hiç..yüreğin acıdı çok derinden,belki de ilk defa bu denli hissettin yüreğini..Yandı yandı yandı..Gözyaşlarında bitti artık geriye sabretmek kaldı sabret şimdi.