22 Nisan 2012 Pazar

Ordan Burdan

Geçenlerde ilkokul 3. sınıfta yazdığımız paragraf kompozisyon karışımı yazının etkisiyle de yazmak istedim biraz.Neler yazmamışız ki o paragraflarda.Hoca demiş hayattaki beklentilerinizi yazın diye.Başlamışız sırasıyla: Hayırlı bir evlat olalım.Vatanımıza milletimize hayırlı bir insan olalım ve ardından o zamanlar duyduğumuz hoşumuza giden meslekleri sıralamışız 9 yaşındaki birinin hayal gücüyle.Zaman geçmiş ailemize ülkemize hayırlı olma derdiyle kendimize hayırsız bir insan olmuşuz farketmeden.Sonradan fark etmişiz ki aslında her şey belirlenmiş hayatımızda rotamız belli biz sadece ufak tefek değişiklikler yapabiliyoruz.Dışına çıkamıyoruz ve bir çoğumuz kabuğumuzu hiç bir zaman kıramıyoruz.Ne zaman ki yaş kemale eriyor keşkelerimiz başlıyor.Geçenlerde bir arkadaşım dedi ki sana çok kısa bir soru sorcam.'MUTLUMUSUN ?' Nasıl yani dedim.Tabi ki mutluyum.Peki dedi bu mu istediğin hayat yani bundan 5 sene önce Eskişehir de kimya mühendisliği mi okumak istiyordun?Mezun olunca yedi yirmi dört bir şirkette çalışmak mı amacın?Alışagelmiş bir soru belki ama yarın hayatının son günü olsa pişman olmaz mısın şu an yaşadığın hayata? Yada son günü de geç son on yılı olsa hayatının neleri değiştirirdin yaşamında? Yıllar geçtikçe görüyoruz ki, asıl olmak istediği yerde olamayan bir yığın insan.Cesaret edememiş, okul-askerlik-aile kurma-çoluk çocuğa karışma ritüelini bir güzel gerçekleştirmiş nedenini bilmeden.Sonra baktım ki bizi en çok sevdiğimizi düşündüğümüz insanlar olan ailelerimiz bu hayat yarışında en büyük kamburlarımız olabiliyorlar.Onların istedikleri hayatları neden nasıl demeden yaşıyoruz.Ne yaparsak yapalım dışına çıkmak çok zor,hayalimizde hayatı yaşamak neredeyse imkansız.Gitmeyi çok istiyoruz ama kimseninde gitmek için yeterli cesareti yok bakarsanız.Ailelerimiz ve toplumun istediği hayatları yaşıyoruz.Bu yüzden değilmidir ki zaten isimlerimizin Yusuf Deniz,Mustafa Kemal,Alparslan yada Muhammed olması. O kadar korkuyorlar ki başka bir şey oluruz diye hapsediyolar içine,dışarı hiç çıkamayalım diye.Aslında tek ihtiyacımız olan biraz daha cesaret.

Hiç yorum yok: