Kimi Sevsem Sensin

kimi sevsem sensin / hayret
sevgi hepsini nasıl değiştiriyor
gözleri maviyken yaprak yeşili
senin sesinle konuşuyor elbet
yarım bakışları o kadar tehlikeli
senin sigaranı senin gibi içiyor
kimi sevsem sensin / hayret
senden nedense vazgeçilemiyor

her şeyi terk ettim / ne aşk ne şehvet
sarışın başladığım esmer bitiyor
anlaşılmaz yüzü koyu gölgeli
dudakları keskin kırmızı jilet
bir belaya çattık / nasıl bitirmeli
gitar kımıldadı mı zaman deliniyor
kimi sevsem sensin / hayret
kapıların kapalı girilemiyor

kimi sevsem sensin / senden ibaret
hepsini senin adınla çağırıyorum
arkamdan şımarık gülüşüyorlar
getirdikleri yağmur / sende unuttuğum
hani o sımsıcak iri çekirdekli
senin gibi vahşi öpüşüyorlar
kimi sevsem sensin / hayret
in misin cin misin anlamıyorum

Bir arkadaşımın yazısından esinlenerek yazayım dedim. Demiş ki tek atımlık bir kurşun mu yoksa aşk? Yok ya dedim olur mu öle şey aşık oldun oldun bir kere,kaçırdın mı o ilkini, olmaz mı yani bir ikincisi? Yok dedi tam öle değil o iş ikincisi üçüncüsü elbet gelir ama o gelenlerde hep ilkinin bir parçası değilmidir.Hep ilk insanın bir parçasına mı aşık oluyoruz yada onun yansımasına mı? O'ndan sonrakileri düşün bi dedi. Hepsi bir benzeri değilmiydi? Hepsinin kokusu aynı yada saçlarını tarayışı bile aynı değilmiydi? Hepsi esmer değilmiydi?Eminim vurulma sebebin bile aynıdır hepsine.Kaldım öle bi süre düşündüm sadece. Gözümün önüne geldi O'ndan sonrakiler.Hepsinin silüeti aynı aslında.Yok dedim öle değildir.Aşk zaten bi kavuşamama halidir bana göre,kavuşamayınca da insan takıntı yapar büyütür kafasında sonunda da alışır aslında bu duruma kabullenemez hiç bir zaman ama alışır zamanla.Sonra içten içe küfrederek kabullendim tek kurşunluk olduğuna.Alıştım da zamanla.